OLED در واقع ساده شده عبارت عبارتorganic light-emitting diodeودر فارسی به معنی «دیود ارگانیک گسیل دهندهی نور» است. به طور کلی، نمایشگرهای اولد تشکیل شده از لایه ای نازک از ملکول های آلی بین دو الکترود هستند.زمانی که جریان الکتریکی به آن ها اعمال می شود شروع به نشر نور می کنند.این فناوری به طور گسترده ای در دستگاه هایی مانند تلوزیون و صفحه های تلفن های همراه استفاده می شود.
یکی از اشکالات عمده نسل های قدیمی OLED ها ناپایداری اجزا و در نتیجه طول عمر کوتاه آن ها بود. پیشرفت های اخیر در این حوزه، طول عمر OLED ها را به طور قابل توجهی بهبود بخشیده است.
این بهبود در کارایی، مربوط به طول عمر بیشتر حالت برانگیخته مولکول های آلی حاوی دوتریوم است.
علاوه بر این، جایگزینی هیدروژن با دوتریوم منجر به افزایش طول عمر نمایشگرهای OLED خواهد شد.
در یک تحقیق برروی طول عمر OLED ها، مشخص شده است که میزان LT50 (زمانی که 50 درصد دستگاهها غیر فعال می شود)، در OLED های دوترهشده در مقایسه با نمونههای دوتره نشده به 4 برابر افزایش یافته است.
این بهبود پایداری در دستگاه OLED را می توان به کند شدن سرعت واکنش های شیمیایی ناخواسته در حضوراتم سنگین دوتریوم نسبت داد. نتایج حاصله، پتانسیل ایزوتوپ دوتریوم در بهبود طول عمر و قابلیت اطمینان نمایشگرهای OLED را برجسته می کند.
از آنجایی که سازندگان پنل در نظر دارند فناوری دوتریوم را از تلویزیون OLED به گوشیهای هوشمند، نمایشگرهای خودرو و .... گسترش دهند، نمیتوان تاثیر دوتریوم در افزایش عملکرد و طول عمر نمایشگرهای OLED را دست کم گرفت.
افزایش جایگزینی "H" با "D" در زمینه هایی مانند OLED، نیمه هادی ها و فیبرهای نوری و داروسازی و کشف داروها، ثابت می کند که دوتریوم یک بازیگر مهمی در این زمینه بوده و می تواند معادلات مروبط به این حوزه ها را تغییر دهد.