در حال حاضر تحقيقات در زمينه ايزوتوپ های محيطى اهميت زيادی پيدا كرده است، زيرا اين عناصر ييكره ی اصلى سيستم ها هيدرولوژيكى، زمين شناسى و بيولوژیكى را تشكيل مى دهند. بطور كلى روشها ی
ردیابی از جديدترين بيشرفتهای علمی در مطالعه منابع آب هستند و مى توانند استنباط و درك بهترى از چرخه آب و در نتيجه اطمينان به موفقيت در برنامه ريزى منابع آب و رسيدن به هدف را بدهند. از آنجایي که
بکارگیری روش ها ی هيدرولوزيكى معمول در آب هاى سطحى راحت تر مى باشد، دامه كاربرد ايزوتوپ های پایدار در هيدرولوژی آب های سطحى به گستردگى كاربرد آن در منابع آب زیر زمینی نمی باشد.
اما در برخى موارد، روش ها مرسوم جوابوگوى نيازهای مطالعا تى نمى باشد و لذا نياز به استفاده از ابزار خاصى مى باشد. بر خلاف، اندازه گيرى ها ی نقطه ای درون حوضه ای، مانند مواردى از فبيل مقدار
بارند گي، سطح آب و يا تركيب آبها زيرزميني. رد ياب هاى ابزوتوپی را می توان بدون برونيابى و يا پيش فرض هاى اضافى در ارتباط با رفتار حوضه مورد استفاده قرار داد.